آتلیه معماری اکنون با تاکید بر فرایند طراحی و ساخت و با الهام گرفتن از جغرافیا ، متریال و تکنیک های بومی و با در نظر داشتن "اقتصاد" در مفهوم کلان خود، در سال 1380 توسط محمود امیدبخش در شیراز بنا نهاده شد.
در سال 1385 و پس از چند سال پژوهش و انجام بیش از 100 پروژه و مسابقه در مقیاس ها و کارکردهای مختلف و با پیوستن عاطفه محرری به جمع "اکنون" ، جستجو و کنکاش برای یافتن راهی که در پی آن بودیم شدت یافت و مفهوم به ظاهر عام "معاصریت" یا "اکنونیت" با تعریفی که "آتلیه معماری اکنون" از آن ارائه می داد، مبنا و زمینه ساز انجام پروژه های آتی قرار گرفت.
به تعبیری معاصر بودن آن خصلت و آنی بود که ما در پی اش بودیم، گونه ای از امتداد الگوهای معماری بومی در همنشینی با تکنیک ها و خصلت هایی که آینده را نوید می داد. "مجاورت" و "همنشینی" همزمان با "گسستی ناگزیر" که ریشه در یک انقطاع تاریخی داشت و نشان آن را درپروژه "خانه دیوار ها" به سال 1388 می توان جستجو کرد.
در سال 1389 در پروژه "خانه پوست گردو" با پرداخت بر روی آجر محلی فشاری و در قالب بازسازی یک ویلای متروکه به کیفیت متمایزی از باز تعریف آجر در یک پروژه مسکونی معاصر دست یافتیم و این فرایند "پرداخت ، احیاء و بازآفرینی" مصالح مرسوم و روزمره را تا پروژه های متاخر خود از جمله کافه لمون در سال 1394 ادامه دادیم.
طراحی و ساخت "خانه آستانه" به سال 1390 با ساختار بتنی کاملا اکسپوز و نمای معلق دو پوسته از جنس چوب و فلز دستاورد خوبی در بهره گیری و بومی سازی الگوهای معمارانه نوین بود و سعی داشت همزمان با ایجاد کیفیت زیبایی شناسانه به نیازهای بصری ، اقلیمی و اقتصادی پروژه پاسخ بگوید. همزمان پروژه "پیله ای درون زمین" با موضوع طراحی داخلی زیرزمین یک واحد مسکونی ، نحوه کار با یک ساختار یکدست از متریال چوب با تکنیک فولد کردن را به ما آموخت. این پروژه رتبه دوم ششمین دوره جایزه معماری داخلی ایران را نصیب ما کرد.
استفاده از سیستم پیلوتی در "خانه برادران" نیز همزمان با پاسخ گویی به نیازهای زمین از نظر شیب و منظر، ما را در درک بهتر ویژگی های این روش و استفاده از مصالح سبک و متفاوت کار آزموده تر کرد و در چهاردهمین دوره جایزه معمار به مرحله پایانی رقابت راه یافت و فینالیست این دوره از مسابقات شد.
آتلیه معماری اکنون بار دیگر در سال 1393 با بازطراحی مدل سازمانی، حوزه تاثیر و طراحی خود را به لایه شهرسازی و طراحی شهری گسترش داد و توانست با تکیه بر مطالعات و تحقیقات پیشین و با طراحی چندین پروژه مهم شهری از جمله خیابان های قصردشت و عفیف آباد و میدان قوام الدین به طور جدی و رسمی وارد حیطه طراحی شهری شود و با تمرکز بر ایده توسعه کم اثر و طراحی پلت فرمی رویکرد جدیدی را به شهر تزریق کند.
در سال95 با "خانه شماره 5" ، بر آن شدیم که علاوه بر دستاورد های پیشین به ایجاد حرکت در فضا بپردازیم کوشیدیم تا بدون استفاده از هرگونه تزئینات اضافه و یا کارکرد های تحمیلی به ایجاد حس فضایی سیال و رمز آلود در یک خانه آخر هفته برسیم و درکنار آن با استفاده از سطوح شفاف گسترده در عین پرهیز از مشکلات اقلیمی به بازتعریف آسمان در سوژه خانه پرداختیم و این پروژه توانست در شانزدهمیم دوره مسابقات معمار به فینال راه پیدا کند.
با وجود انجام پروژه های بزرگ مجتمع مسکونی در سال های اولیه انجام دو پروژه سایه و ایوان درشیراز و اهواز در سال 1396 توانست ایده های ما را در مقیاس گسترده تر و بزرگ تری به نمایش بگذارد، بهره گیری از بازی شاعرانه آجر در پروژه سایه و بازخوانی سوژه ایوان در پروژه "ایوان" رویکرد ما را برای برخورد با پروژه های بزرگ مقیاس تکامل بخشید .
برگزاری "رویداد عفیف آباد" و راه اندازی کمپین "رویدادهای شهری شیراز" با هدف توسعه و اعتلا نگاه شهروندان و مسئولان به سوژه فعالیت و رویداد در چارچوب طراحی شهری و عبور از دیدگاه های صرفا کالبدی ، توانست پیوند آتلیه معماری اکنون را به عنوان هسته تولید فکر از یک طرف با شهرداری به معنای دولت محلی و از سوی دیگر با شهروندان و متولیان هنر احیا کند و اعتلا ببخشد .
درآینده ای نزدیک "آتلیه معماری اکنون" بر آنست با زمینه سازی برای ورود به عرصه پیش ساخته های هوشمند و سعی در ایجاد پلت فرم آموزشی به دنبال نقش آفرینی در شکل دادن به آینده شهر شیراز و در مقیاسی وسیع تر در ایران و منطقه باشد.

محمود امیدبخش

عاطفه محرری

علی اشجع

حسین منوچهری

فریماه فرهادزاده

رخساره شکیبایی

مسعود ابوالفتحی

حمید رضایی عرب