خانه ی برادران
خانه برادران
شرح پروژه
• کاربری بنا : خانه برادران، فضایی مسکونی-ویلایی در زمینی با شیب 20 درصد برای ایام تعطیل و تفریحات بوده است، مشتمل بر چهار طبقه:
تراز همکف: حیاط ورودی ، نشیمن مسقف و باغ و پله های دسترسی
تراز اول: مهمانخانه مشتمل بر فضای استراحت و پذیرایی، آبدارخانه، سرویس، انبار و تراس
زیرزمین اول: نشیمن روز ، آشپزخانه، دسترسی به پایین، تراس استخر و اتاق خواب برادر اول
زیرزمین دوم: نشیمن شب، سالن ورزش، سرویس و حمام، اتاق خواب برادر دوم، خواب های مهمان و فرزندان، دسترسی به باغ پایین و آبنما
• سطوح زیربنا و زمین پروژه : کل زیربنا شامل طبقات پروژه و فضاهای انبار و سرویس و نگهبانی 550 متر مربع
مساحت زمین 1000 متر مربع
زیرزمین دوم 209 متر مربع – زیرزمین اول 169 متر مربع – همکف 0 – طبقه اول 79 مترمربع
• سال شروع و خاتمه پروژه : شروع شهریور 1390 – پایان شهریور 1392
• مکان : باغ شهر های اطراف شیراز، صدرا، گلبهار
• سازه بنا : ساختار اصلی اسکلت فلزی با سیستم اتصال صلب در کل طبقات و اسکلت آجری دیوار باربر با کلاف بندی بتن آرمه در بخشهای افزوده شده (شامل انبار و مخزن آب)
• تاسیسات مکانیکی: سرمایش سیستم کولر آبی و اسپیلیت – گرمایش سیستم پکیج- رادیاتور و شومینه
اهداف و ایده های طراحی :
• توجه به شرایط کنونی سایت، قرارگیری پروژه و عناصر اطراف آن
• بهره مندی و استفاده از عناصر و مصالح طبیعی به منظور پایداری و بازگشت پذیری و ماندگاری آنها
• توجه به شرایط اقلیمی و محیطی
• بهره گیری از ریخت شناسی همساز با محیط و ماهیت وجودی و ایفایی ساختار و مصالح موجود و کشف زیبایی شناسی بکر و طبیعی آنها
• توجه به سهولت و سرعت در سیستم اجرایی پروژه
شرح طرح و رویکردها و مزایای پروژه :
• ايده اوليه شكل گيرى خانه برادران، از مواجهه دو سويه از منافع متضاد، ناشى از "خواسته هاى گسترده كارفرمايان" و "محدوديت در مساحت زمين" شكل گرفت. از يك سو نيازها و توقعات فضايى و كاركردى فراتر از ظرفيت و گنجايش اكولوژيك و مساحى زمين و حتى مغاير با مجوزهاى ارگان هاى سياست گذار است .(معادل ٦٠٠ متر در برابر ٢٥٠متر مربع مجوز) و از سوى ديگر كمبودها و ظرفيت محدود محيطى زمينى به مساحت يكهزار متر مربع حتى براى پاسخگويى به نيازها و خواسته هاى متعارف در قالبى كه مى خواهد پاسخگوى توقعات يك باغ شهر باشد.!
• راهكار پيشنهادى با توجه به موقعيت و شيب زمين، "فرونشاندن كاركردها و فضاهاى درخواستى در درون زمين(در قالب دو طبقه و به شكل پلكانى) و در حال بالا كشيدن باقيمانده فضاها در قالب واحد روى پيلوت؛ انتخاب اين راه كار جسورانه در قالب الگويى تجربه شده!، در عين حال كه نقصان عمومى مواجهه بنا با زمين هاى محدود آن منطقه را در شمايل بنايى سه طبقه به چالش مى كشد، همزمان امكان امتداد فضاى باز و تامين حداقل امكانات و مساحى يك باغ را در كل سطح زمين ايجاد كرده و مانع از گستردگى بنا به عنوان عنصرى تحميلى بر زمين مى شود؛
• سقف ها در اين بنا همزمان با تامين سطوحِ تراس ها و صفه ها و سايه بان هاى يك باغ، در قالب بام سبز پاسخگوى نيازهاى اكولوژيك و پيش فرض هاى ذهنى از يك باغ شهر هستند؛
• احجام درون زمين با فرو نشستن درون آن، مانع از خودنمايى و انسداد بصرى مى شوند و بناى روى پيلوت پاسخ گوى حداقلى از شان فرمال يك بنا و در عين حال فضايى براى محظوظ شدن از افق هاى بصرى محيط اطراف فراهم مى آورد؛
• ستون ها و پلكان نيز در سطح همكف در حين تامين نيازهاى عملكردى، به عنوان يكى از مهمترين نمادهاى معمارانه، سعى در تعديل و كاستن از ماهيت ساده و مجسمه گون بنا به عنوان فضايى شخصى دارند؛
• استفاده از سنگ هاى لاشه سنگين و ورق هاى فلزى با ضخامت اندك به و اسطه طبيعى بودن هر دو و چرخه بازگشت پذيرى و كهنگى دلپذير و همچنان موقعيت استفاده از آنها(مصالح سبك در بالا و سنگين در پايين)، تضاد باور پذير و موجه ى را به سطوح و احجام داده است.
در پايان خلق بنايى كه همزمان با پاسخ گويي به نيازهاى پيچيده در قالب اتخاذ چندين استراتژى كليدى بتواند با پيشگيرى از تبلور هيجانات متداول بناهاى امروزى كه عمدتا در قالب اغتشاشات فرمى و متريالى نمود پيدا مى كند و سوق دادن آن به سمت اتخاذ تصميمات استراتژيك در جانمايى احجام عمده بنا و در سوى ديگر بهره مندى از جزييات و مواد مصالح كه كمى پيچيده تر و غير متعارف مى نمايد، جايگزينى بى آزار و در عين حال كاربردى براى كنترل عرف هاى اشاره شده ناهنجار فرمال و متريالى باشند،
چه بسيارند پاسخ هاى سطحى، سهل الوصول و گاهاً آزار دهنده توسط معماران كه به بهانه خواسته هاى كارفرما و محدوديت حقوقى و محيطى، مجوز بروز هر گونه از تعارضات را كه عمدتا پاسخ گوى تفكرات شهرى و محيطى نيستند را به خود مى دهند،
داعيه ما در اينجا پاسخ گويى به تمام مشكلات نيست، بلكه راه كار در درون ارائه پاسخى خلاق به مشكلات نهفته است، پاسخى كه بتواند با درك و به بازى گرفتن مقياس نگاه به يك پروژه (از لحاظ كاركردى، شهرى و سازمان درونى بنا) بتواند مزيت كوچكترى را فداى نياز بزرگترى كند.
